Meni zrywaje dach, bil u duszi, temno w oczach!
Zrywaje dach, bil u duszi, temno w oczach!
Zrywaje dach, bil u duszi, temno w oczach!
Zrywaje dach! (wes' kupłet – 3)

Mene kowbasyt', blja,
Ce nawit' ne muky,
Dusza moja horyt', ja ne możu spaty,
Ce prosto nestrymno,
Ja wtraczaju rozum powilno ta wpewneno...
Newirno, robłju wse newirno,
Robłju wse ne tak, jak treba!
Czomu?! Chto pidskaże meni, czomu ja takyj idiot?!

Pryspiw:
Czomu meni tak pohano?
Czomu meni tak pohano?
Czomu meni tak pohano?
Ja wże zowsim zijszow na łajno! (wes' kupłet – 2)

Nu szczo ne tak? Czoho ne wystaczaje?
Ja ne znaju, nichto ne znaje...
Trymaje, styskaje, rozum widrywaje,
Ja schowawsja, chocza mene nichto ne szukaje!
Braha ne rjatuje, ne dopomahaje,
A dym mene tilky moralno dobywaje!
Szukaju spokij u durnomu sni!
Chto może chocza b pidkazaty meni?!

Pryspiw

Tak wsja sprawa u tomu,
Ne znaju u czomu. (2 rjadky – 3)
Tak wsja sprawa u tomu,
Szczo meni zirwało dach! Dach! Dach! Daaach!