Ja mało spłju i pohano zasynaju,
Prokynutysja zranku – hirsze buwaje!
Zhadaty pro te szczo buło wczora wweczeri –
Absołjutno nijakoho szansu nemaje.
Zranku swityt' sonce ta błakytne nebo,
Łjudy każut' dobra pohoda,
A jak na mene, to najkraszcza pohoda –
Same todi, koły na dwori nepohoda!

Pryspiw:
Ja prokynuwsja i zrozumiw, szczo propaw!
U swoju pohljanuw duszu – tam niczoho nema!
Tam szczos' buło, ałe tak dawno, –
Ne znaju szczo same, ne pam’jataju...
Widczuttja take nepryjemne!
Widczuttja take nepryjemne!
Joho w sobi trymaju,
Meni zdajet'sja ja wmyraju!

Koły ja wdoma, ja zawżdy chodżu w tapkach,
Bo w mojemu budynku wże dawno potik dach!
A może ne potik, może zowsim ne buło joho,
Wzahali meni zaraz ne do ńoho...
W mene merznut' nohy, w mene merznut' ruky,
W mene sochne mozok i chłjupaje mij nis –
Ja znaju cju boljaczku, ja pro neji des' czytaw, –
Ne choczu niczoho, sam sebe zachomutaw!

Pryspiw:
Ja prokynuwsja i zrozumiw szczo truba!
Podywywsja w swoji oczi – tam niczoho nema!
Tam szczos' buło ne tak dawno,
Ja znaju, szczo sebe wbywaju!
Widczuttja take nepryjemne!
Widczuttja take nepryjemne!
Joho w sobi trymaju,
Meni zdajet'sja ja wmyraju!
Meni zdajet'sja ja wmyraju...

Ja ne kazaw, szczo ja ne pidu,
Nawit' jakszczo odyn znowu budu ja,
Bilsze nikoły ne powernus',
Wse, szczo buło, mynuło – ce iłjuzija! (wes' kupłet – 3)

Wona kazała – widpusty sebe na wołju...
A ja ne możu, bo ja prokljaw swoju dołju!
Ja ne wtraczaju swidomosti, nu chiba szczo triszky,
Konjaczu dozu korwałoła – i do liżka!

Pryspiw:
Ja prokynuwsja i zrozumiw, szczo truba!
U dzerkało pohljanuw – tam nikoho nema!
Tam chtos' buw, ne tak dawno,
Ce ne ważływo teper...
Ja niczoho ne widczuwaju!
Ja niczoho ne widczuwaju!
Ja niczoho ne widczuwaju!
Ja... ja... ja wmeeer!

Ja tobi – tak, a ty mene – tak! (2)