Znowu ce znajszło mene,
Szkiru naszmat i łycem dohory...
Chwylja, szczo nakatuje, zabyra mene,
(Jobane poczuttja, nidy wtikty).
Ce schoże na te, koły
Dawno zabuta rana poczynaje znow bolity!

Pryspiw:
Ty swojeju rukoju,
Zamist' toho szczob jiji zahojity –
Kołesz jiji tupymy hołkamy!
Łezom riżesz jiji na szmaty!
Ty swojeju rukoju,
Zamist' toho szczob jiji zahojity –
Kołesz jiji tupymy hołkamy!
Łezom riżesz jiji na szmaty!

Bil – ce tak pryjemno,
Todi, koły ty znajesz, szczo wse daremno...
Bil zabyraje, wona nakrywaje
(I dobre trymaje).
Mozok nakrywsja pyzdoju,
I ty u swoju bil pirnajesz z hołowoju!

Pryspiw:
Bil – ce tak pryjemno!
Wona wże z’jiła tebe!
Ja poczynaju wmyraty,
Syły, majże załyszyły mene!
A ty swojeju rukoju,
Zamist' toho szczob jiji zahojity –
Kołesz jiji tupymy hołkamy!
Łezom riżesz jiji na szmaty!

Syły załyszyły mene...
Załyszyły mene...

Syły załyszyły, załyszyły mene! (4)

Pryspiw (2)

Bil – ce tak pryjemno, bo ce żyttja je tilky! (3)
Bil ce tak pryjemno, bo ce – żyttja!