Chołodno, paskudno i samotńo
Poczuwaju sebe ja, szczos' bołyt' u hrudjach.
Ja ne znaju, szczo zi mnoju trapyłos',
Ja sam sebe ne wpiznaju.

Nikoho ne choczu ne baczyty, ne czuty,
Choczu prjamo zaraz pokinczyty z usim tym,
Szczo mene zmuszuje sydity w temnij kimnati,
U roti trymaty pistołeta, poczuwatysja nijakym.

Pryspiw:
Dawaj, szwydsze natyskaj na haczok,
Hłuchyj postrił zminyw wse nawkoło,
Tebe wże nema, ty łeżysz pid zemłeju,
Nichto ne zhadaje te, czoho ne buło nikoły!

Wse nawkoło mene zminyłos',
Łysze odna chwyłyna, wse ne tak jak buło,
Ja odyn, zowsim odyn,
Bilja mene ne może buty nikoho.

Nebo mene rozumije,
Wono znaje mene takym jak ja nasprawdi,
Zahubywszyjsja w swojich poczuttjach,
Ja nareszti zbahnuw, szczo robytymu dali!

Pryspiw

Ja zrozumiw! (4)

Nawiszczo meni wbywaty sebe?
Ja kraszcze, bljad', pryb’ju tebe,
Jakszczo sebe ja wb’ju, to niczoho ne zminju,
A jakszczo ja wb’ju tebe – poczuwatymus' dobre!

Chołodno, paskudno i samotńo
Poczuwaju sebe ja, szczos' bołyt' u hrudjach.
Ja ne znaju, szczo zi mnoju trapyłos',
Ja sam sebe ne wpiznaju.

Nikoho ne choczu ne baczyty, ne czuty
Choczu prjamo zaraz pokinczyty z usim tym,
Szczo mene zmuszuje sydity w temnij kimnati,
U roti trymaty pistołeta, poczuwatysja nijakym.

Pryspiw