Knyżka. Pidłoha. Kawa. Trywoha.
Son moja mrija. Ja dija, a ty – protydija.
Chołod w nohach, szepit u hrudjach.
Nedawno zbahnuw, szczo ne tjamłju u łjudjach.
Chto taki łjudy? Chto taki łjudy?
Kwytkiw uże nemaje, misc' wże ne bude.
Batareja chołodna, za wiknom Antarktyda.
Szcze j ty własztuwała meni tut korydu.
Idy-no wże spaty. Wały wże dodomu,
My tut ne potribni nikoły nikomu...

Wże desjat' rjadkiw ja marju i skyhłju.
Narikannja moji taki wełyki i styhli.
Ja bilsze ne możu, chocz tak c'oho choczu,
Proszu tebe bilsz ne dywys' meni w oczi.
Dywys' kraszcze w stełju – tam tycho i harno,
A ja jdu projdus', ta znaju szczo marno.
Sydity wże tut ne maju terpljaczky,
Wczepywsja do tebe jak dosadna boljaczka.
Ty ż znajesz szczo choczesz, ty majesz swij płan,
A z mene wże dosyt'. Wse. Ruka. Stop-kran.

Knyżka. Pidłoha. Kawa. Trywoha.
Son moja mrija. Ja dija, a ty – protydija...