Tam na horonci dwi panjanonci lon brały.
A popid horu siczowi strilci mandżały.

– Dopomoży, Boh, łjubym diwczatam lon braty.
Czy dozwołyte na cij nywonci spoczyty?

– Oj, czomu ż by ni, strilczyky ridni, wam sisty.
Szcze j rozkażete pro naszych bratczykiw wisti.

– Oj, wisti waszi, diwczata myli, sumneńki.
Złożyły bratczyky hołowy za kraj ridneńkyj.

A po tych słowach diwczata slozy zronyły.
Siczowych strilciw, chłopciw-mołodciw prosyły.

– Wiz'mit' nas, strilci, chłopci-mołodci, do boju.
Naj zastupymo bratczykiw rany soboju.