Otoż łjubi maljata
Zakrywajte waszi oczenjata
Zaraz dlja was Feodor kazky bude czytaty.
Kazka persza – żyły-buły, uże dawno pomerły,
Ti chto bażaw u duszi sijat' perły.
Uże ne wydno – za obrijem skryłosja sonce,
Skaży na szczo tobi schożyj son cej.
Cej son pro te szczo chtos' nazywaje patriotyzmom,
Ce te, szczo buło praktyczno zdawłeno komunizmom.
Szczoprawda sprawżni patrioty zaraz ne żywut',
Ja baczu nyniszni obłyczczja – ce prosto żut'.
Niczoho kraszczoho prydumaty ne zmohły,
Niż te, szczo naszi kraszczi, a inszi wsi kozły.
Z takoju "wysokoju" dumkoju lizut' w deputaty,
Nawiszczo? Szczob kazky rozpowidaty!
Otoż łjubi maljata
Hotujte waszi ruczenjata
Szczob za MC-3A rachujuczy palci zahynaty.
Kazka druha – SSzA na boci demokratiji,
Robyt' wse, szczo chocze – wymyrajut' cili naciji.
Czerez jichnju borot'bu zi wsełens'kym teroryzmom,
Hynut' dity u mistach, i za mistom misto.
Wony wważajut' ce normalno, i tak powynno buty,
Ta ja by ne chotiw do nych w cij borot'bi prymknuty.
Bo ja łjudyna rozumna, tobto homo sapiens,
Wony ż podibni do zwirej – nechaj likujut' karijes.

Pryspiw:
Wony rozpowidajut' kazky,
Zhuszczajut' krasky,
My znimajemo masky.

Kazka tretja – ce te, szczo łjudy wołodari płanety,
Dawno powynni zrozumity, szczo stawymo tenety.
Do jakych i skoro sami my potrapymo,
Hra poczałas' i wyboru my ne majemo.
Nema kudy poditys' – skriz' rozstawłeni pastky,
Na kożnomu widrizku polja, ałe dlja spilnoji mety
Możływo my mynułe pryhadajemo,
Bo wse-taky na płeczach dlja czohos' hołowu majemo.
Kazka czetwerta – Połtawa najzełenisze misto Ukrajiny,
Tak nam rozpowidajut', chotiłosja b wiryty.
Ałe ż proty faktiw i zbroji to nemaje,
A fakty każut' – zabrudnennja mista zrostaje.
I szczo tut najcikawisze – wsi my znajemo,
Szczo pro pryrodu ridnoji miscyny my ne dbajemo.
My sydymo usi hurtom i dywa czekajemo,
Łjudy powirte – my w sebe roky zabyrajemo.
U sebe widnimajemo, ne choczemo rozumity,
Ta na cili roky poczynajemo nimity.
Rozum (win że sira reczowyna) ne pracjuje,
I tilky tiło swoji umowy dyktuje.

Pryspiw

Kazka p’jata, peredostannja, wy czujete maljata?
Chtos' kryczyt', szczo nezakonno nyni sadżajut' za hraty.
Ja baczu ti obłyczczja, ta jich krywawi oczi,
Choczut' narodowi dobra, ta do hroszej duże ochoczi.
Jaki tam prosti łjudy jakszczo ti
Chto buły szcze ne tak dawno w sedli.
Majut' na swojij meti znowu panuwaty,
I znowu, jak w stari czasy, narod swij hrabuwaty.
Nawiszczo nam take potribno ja ne rozumiju,
Koły ja proty czohos', to ja konkretno diju.
A ti, chto wmije tilky skarżytys' na inszych,
Tomu nema poszany j nahorod bilszych.
Kazka szosta – zawerszalna, probłema nahalna,
Chto sylniszyj, toj i prawyj, dolja bezżalna.
I toj, chto maje hroszi, toj najmohutniszyj z usich,
A prawda ce taka ricz, jaku pidnimajut' na smich.
I szczo porobysz, jakszczo kożnoho dnja ce baczysz,
Ne w knyżkach, ne w kino, w realnomu żytti – ty płaczesz?
Ty rozumijesz, szczo starijesz i bilsze ne w zmozi,
Łjudjam dopomohty, stojisz u kohos' na dorozi.
Komus' zaważajesz, ałe dobra bażajesz,
Nichto i ne pomityt' jak ty potrochu pomyrajesz.

Pryspiw