Iz płynom czasu, poczynałosja ce jak uwi sni.
Kochannja krokuwało myljamy des' po zemli.
Ne znaw de ty buła, chodyw de wijut' chołoda.
Kazały, szczo twojeju matinkoju – je woda.
U daljach synich potonuty ja bażaw
i witer bujnyj – huby twoji ciłuwaw.
Pokory w serci ja pozbutysja tak ne chotiw
i pid twij hołos, ja zistrybnuw i połetiw.

Pryspiw:
Ja tebe znajdu. – Na nebi.
Ja tebe znajdu. – U wodi.
Ja tebe znajdu. – Na sonci.
Ja tebe znajdu. – Na zemli.

De ty buła, skaży, bo ja bez tebe ne zmih,
podołaty ci werszyny, perejty czerez snih.
Tebe obożnjuje stychija, a ja w nij tonu.
I ty pro mene wże zabuła – ty skaży czomu?
Czastkowych rozdumiw bezsyłlja – zupynjaje swit.
Czastkowi projawy zusyl – pochowajut' wsich.
Pirnu pid zemłju, bo do tebe ja ne dołeczu.
Trymajsja micno za łjubow, bo...

Pryspiw