Nijak ja ne wtoropaju, szczo u nas ne tak,
Wyriszujemo wsi swoji probłemy abyjak,
I nichto ne dopomoże, tilky posmijet'sja
Z toho szczo nijak i niczoho ne wdajet'sja.

Ważko zrozumity nasze nowe pokolinnja,
Ne łjubymo miscja, de wody łysz po kolina,
Zakochałysja w probłemy, bo cikawisze żyty tak,
Chocza ja czasto czuju, szczo w nas wse ne tak!

Pryspiw:
Wse ne jak, u łjudej!
Wse nawpaky, jak u ditej.
Dywni diji i słowa,
Sensu w nych majże nema!
Szczo ne zrobym – wse ne tak,
Nikomu nam daty znak!
Kudy naprawyt' swoji syły,
Szczob nas wony ne zahubyły?

Koły-nebud' usi, chto tykaw nosom, zrozumijut',
Szczo ne dywljaczys' na wse, bahato my umijem,
I ne prosto bude zupynytys' na dorozi
Do swojeji cili, koły wona wże na porozi!

Pryspiw

Nowe ce ne je pohano, czomu nichto ne rozumije?
Czomu nichto ne dast' nam ruku, nadija nasza tlije,
Chocza i sami sprawymos', dajte tilky czas
I wse odno, nechaj tam każut', szczo u nas...

Pryspiw