Sydiw ja na berezi, słuchaw szuminnja
Szuminnja morja, joho szepotinnja
A sonce sidało rożewym tumanom
I ja ujawljaw, szczo zirkoju stanu
Sydiła ty porucz mene ne pomiczała
A potim tycheseńko i proszeptała

Pryspiw:
Skaży, a de noczuje sonce, de wono żywe
Pro szczo szumyt' ce more, rozmowu z kym wede
Koły mene ne stane, szczo budesz ty robyt'
Koły pidu po zorjach ja, czy budesz ty tużyt'

Takoho nikoły w żytti ja ne czuw
Odrazu ż rozpacz i strach ja widczuw
Chotiw tebe ja poszwydsze obnjaty
A potim nikoły wże ne widpuskaty
Dali zbahnuw, szczo wtraczaju tebe
Zamysływsja zhodom, zapytaw ja sebe
Czy zmożu prożyty bez tebe wes' wik
Czy wmru ja ne prożywszy i rik

Pryspiw

Tak wyjszło jak wyjszło, ja c'oho czekaw
Szczo szwydko pidesz tak, ja i ne znaw
Sydżu bilja morja i słuchaju szum
Szuminnja wody i mojich tychych dum
A sonce wse ż taky sidaje tumanom
A ja wże ne mriju, szczo zirkoju stanu
Muczat' mene nadzwyczajni pytannja
Szczo jich ja poczuw wid tebe w ostannje

Pryspiw