Zemlja znykaje iz-pid nih mojich,
Abstrakciji zlitajut' nacze łystja,
I prolitaje wże małeńkyj snih,
Fundamentalnist' dumky, dywna pisnja.
Use ide, buło i wże nema,
Chwyłyny, dni, roky i misjaci,
A na duszi łyszajet'sja żurba,
Za frazy, diji i dumky oci.

Pryspiw: (2)
Marazm! W ocych rjadkach!
Marazm w hołowi, borot'ba iz soboju!
Marazm! U mene w dumkach!
Marazm w hołowi ne zdamsja bez boju!

I bez brechni, i bez obmanu,
W toj dywnyj son, u ti czasy,
Bezhłuzdyj dym marichuany,
Czyjis' nabrydływi nosy.
Ti perszi roky – nacze kazka,
Bez bołju, wtrat i peremoh,
A zaraz, dije wże pidkazka,
J neperemożnyj diałoh.

Pryspiw

Szpyhnuło w duszu teje dywo,
Chwyłyny ti koło wohnju,
Ta wse wyriszuje łysz pywo,
Ta w horło ja joho ne llju.
Czastyny switu – ce ne perepona,
Dlja mrij, dumok, perekonań i spodiwań,
A my prochodymo j nebaczena persona,
Daje nam starty, dlja nowych zmahań.

Pryspiw

Żachływa prawda i znobyt' i duje,
Żuje dumky i hołowu żuje,
I znow adrenalinom nafuhuje,
I znow bezsoromno u duszu napłjuje.
Bahattja zhasło, i załyszywsja łysz popił,
Na tomu misti wże niczoho ne zroste,
A ty sumnyj, chocz i Wkrajinofił,
Ałe żyttja czomus' twoje puste.

Pryspiw

Abstraktnist' dumky, bezturbotnist' mriji,
I dawyt' naukowyj atejizm,
Win rozbywaje majże wsich łjudej nadiji,
I nadaje nam mołodyj dewiz.
Na cwyntari rozbytoho dywactwa,
Zhnywajut' mriji pid jakyms' kuszczem,
I ne spiwaje płem’ja czomus' ptastwa,
Bo kuszcz zhnywaje pid rjasnym doszczem.

Pryspiw

I sub’jektywnist' pohljadiw, strażdannja,
U c'omu demokratija moja,
I wmyt' rozstriljani wsi spodiwannja,
Ne załyszyłosja zowsim. Majacznja!
Rożewi okuljary ne spasinnja,
Łysz muka, bil, strażdannja, hory mrij,
Ne załyszajet'sja wże nawit' spodiwannja,
I ne załyszyłos' meni nadij.

Pryspiw

Znykaje sens, łysze duszewnyj bil,
I dzen, szczob buło łehsze pereżyty,
I znowu wtrapyty u koliju i styl,
Nikoho ne wbywaty, i tworyty.
Chworoba nerwiw, paranoja,
Doszczi kysłotni za wiknom.
W bahni kowczeh potone Noja,
I my potonemo u ńomu.

Pryspiw

Wes' swit na hrani katastrofy,
Dopoky łjudy my taki,
I na papir ljahajut' strofy,
Czomus' neradisni, tupi!
Konflikt z soboju, i iz switom,
Rozdmuchaw połum’ja czomus',
Ne doczekajus' uże lita,
I szczob joho zaduty dmus'.