I
Chołod w duszi ta sercja ne maje,
Porożńo w oczach, kożen sam obyraje
Steżku w żytti, marszrut u poloti,
Łysz treba znajty cil u dorozi.
Wynen ty sam u swojich probłemach,
Ty sam narobyw dirky u wenach.
Płacze maty – ty sam wynuwatyj.
Nanowo żyttja składno poczaty.

Pryspiw:
Łjudy – ne łjudy,
W oczach porożnyna,
Bude, szczo bude,
ty wże ne łjudyna.
Ty wże ne smijeszsja
Ta ty wże ne płaczesz.
Ja, może probaczu,
A ty ne probaczysz.

Sobi!
Sobi!
Sobi!
Sobi, ty sobi ne probaczysz

II
Choczesz pity, ja widczuwaju,
Widpowisy na pytannja, ja zahadaju:
"Czy kosztuje masa biłoji smerti,
Slozy materi, widpowid' de ty?"
Ty wże nakław zaszmorh na szyju,
Strasznyj cej bil, ja rozumiju.
Choczesz pomerty? – W duszi ty wże mertwyj,
Chołodnyj, bezdusznyj, sobi wynuwatyj!