I
Nicz nakryła tebe biłoju kowdroju,
koły rozhrozywsja hrim.
I anheł załyszyw tebe żywoju
w temrjawi chołodnych stin.
Nicz załyszyła meni tilky szans,
szczo można tebe powernuty,
ałe ne treba bilsze bołju!

Pryspiw:
Cja nicz zabrała moje serce,
zabrała moju duszu,
zabrała tebe.
Cja nicz zabrała moje serce,
zabrała moju duszu,
zabrała tebe,
zabrała moje żyttja!

II
Nicz zabrała tepło twoho tiła –
– nicz ostannje u mene zabrała.
Ty wże zowsim zomliła.
U prirwu smerti ty wpała.
Nicz wkrała u mene ostannij szans,
i żyttja prokljatych nadij,
zakinczyłos' na tomu.

Nicz zabrała ostannju moje żyttja!
Nicz zabrała ostannju moju łjubow!
I prołjet'sja wbywci krow!
Wes' swit piszow u nebuttja!