I
Nemaje nadiji, nemaje strażdannja,
Nemaje korinnja, nemaje kochannja.
Ja choczu skazaty: Ja wże ne samotnij,
Ałe w duszi u mene bezodnja.
Wona wbywaje usi poczuttja,
Wtraczaje sens moje żyttja!

Pryspiw:
Ja – łjudyna bez poczuttiw.
Serce moje chołodne, jak lid!

II
Jak dywno widczuty widsutnist' emocij,
Widsutnist' bażannja, widsutnosti bołju
Ne wystaczaje, a czas mij spływaje
I sensu ne maje meni żyty dali.
Szukajuczy wychid, joho ne znachodżu.
Ja padaju w prirwu, bo bilsze ne możu.

III
Tak choczet'sja wspity use zawerszyty,
Żyttja wse prożyty i szczastja piznaty,
I bil widczuwaty, nestaczi, wytraty.
Chotiłos' by żyty, kochaty, wbywaty!

IV
Nemaje nadiji, nemaje strażdannja,
Nemaje korinnja, nemaje kochannja.
Ja choczu skazaty: Ja wże ne samotnij,
Ałe w duszi u mene bezodnja.