Ja – ne widczuwaju nawkoło nikoho,
I ne baczu ni tebe, ni sebe.
Wse szczo – buło znykaje potrochu
I łetyt' u nikudy.

Pryspiw:
My razom u odnij wodi! Powir meni! Powir sobi!

Sutinky – naspiwały pronyzane nebo.
Sutinky – pałaje bahattja, triszczyt' biłyzna.
Twoho biłoho tiła, niżnoho pohljadu,
Szczo pam’jataw, jak pytaw.
I wylitało kudys' twoje im’ja.
Ce ne kowtaje powitrja – ja ne szukaju natchnennja.
Wże nebo, derewa i trawy stojat' pid pryciłom.
Witer w kutky zahljadaje, bo maje cikawist' win maje,
Bo wzymku nichto ne spytaje, bo wzymku nichto ne wtrymaje.

Pryspiw

Dodało spokoju, twojemu łetiło w boju,
Na hołowy worohiw korowy srały!
Ryłysja, zabyłysja, kokom pozajidałysja
Imenyny naczebto sprawljały
Nawkruhy use pożrały!

Babcja-carapcja cipkom zabawljajet'sja,
Cja-cja-cja-cjac'ka dubowa znenac'ka łamajet'sja.
Ryskamy-myskamy samymy wyrynały czpoku szarudiło
W lisi znowu rizanyna.
Marynuwałosja łystja biłe.
Czorne wołossja padało do dołu.
Dodało spokoju twojemu łetiło w boju,
Na worohiw korowy srały.
Ryłysja, zabyłysja, kokom pozajidałysja
Imenyny naczebto sprawljały, pożrały!

Pryspiw