Pryspiw:
Ja szukaju toj szljach, szczo wede do swobody,
Mynułe roztane u płyni czasiw,
Załyszywszy pozadu usi pereszkody
Dorohoju sniw!
Ja ne możu pobaczyty soncja, czy schodyt'?
Ne choczu powiryty w złamnist' noczej,
Ałe znaju pro te, szczo switanok prychodyt'
Dlja mojich oczej!

Na mojij dorozi kołjuczyj drit,
Czoło probywaje chołodnyj pit.
Oczi moji stomyłysja zrjaczi,
Serce chołodne, kołys' harjacze.
Rozum probyły naszczadkiw kost'my,
Swidomist' zat'maryły kryky huczni,
Wolne tiło moje na narach,
Nad switom Bożym zbyrałys' chmary.
Wyrwu syłu witru, hromu,
Schowaju znewiru j pidstupnu wtomu,
Chocz na wustach posmiszka hirka
I wże bezsyłoju stała ruka.
Wilna newolja. Hartowane nebo.
Otrujni słowa, szczo pomazani medom.
Skoreni hołowy czekajut' kary.
Do mene u sny prychodjat' chmary.

Spłetinnja ruk. Rubane słowo.
Mrija prekrasna, teper połowa.
Harjacza zyma i morozjane lito.
Stomłeni łjudy i bujali kwity.
Nesu u dołonjach soncja promiń,
Nesu ożywyty mertwyj koriń,
Nesu, szczob dyjawoł pekelnym darom
Ne mih zbyraty nad switom chmary!
Pryjszła pora – pora do boju!
Ja ne dozwołju wołodity soboju
Hnusnym ustam i złym rukam
I na Hołhofi zbuduju chram.
Czysti ruky, harjacze serce,
Switłyj rozum, ne może wmerty
Wse, szczob rozwijaty temni czary –
Chmary!

Pryspiw

Na mojij dorozi kołjuczyj drit,
Czoło probywaje chołodnyj pit.
Oczi moji stomyłysja zrjaczi,
Serce chołodne, kołys' harjacze.
Rozum probyły naszczadkiw kost'my,
Swidomist' zat'maryły kryky huczni,
Wolne tiło moje na narach,
Nad switom Bożym zbyrałys' chmary.
Wyrwu syłu witru, hromu,
Schowaju znewiru j pidstupnu wtomu,
Chocz na wustach posmiszka hirka
I wże bezsyłoju stała ruka.
Wilna newolja. Hartowane nebo.
Otrujni słowa, szczo pomazani medom.
Skoreni hołowy czekajut' kary.
Do mene u sny prychodjat' chmary.

Spłetinnja ruk. Rubane słowo.
Mrija prekrasna, teper połowa.
Harjacza zyma i morozjane lito.
Stomłeni łjudy i bujali kwity.
Nesu u dołonjach soncja promiń,
Nesu ożywyty mertwyj koriń,
Nesu, szczob dyjawoł pekelnym darom
Ne mih zbyraty nad switom chmary!
Pryjszła pora – pora do boju!
Ja ne dozwołju wołodity soboju
Hnusnym ustam i złym rukam
I na Hołhofi zbuduju chram.
Czysti ruky, harjacze serce,
Switłyj rozum, ne może wmerty
Wse, szczob rozwijaty temni czary –
Chmary!

Pryspiw (2)