Ty zahnała w kutok ciłyj cwit
Ty zakryła wsi wikna i dweri
Znjała znaky z usich dorih
Zahubyła, sebe zahubyła

Pryspiw:
Ty kryczysz, prostjahajesz swoji ruky chołodni
Ja szukaju łjubowi na porożni dołoni

Ty zabuła jak haj zełeniw
Ty dywyłas' w zapłakani oczi
Ty zustriła mene uwi sni
I teper ty zi mnoju szczonoczi

Pryspiw (2)