Zaskrypljat' pojizdy iz wokzaliw zapłakanych,
Z manuskryptu nebes obirwet'sja peczat'.
Doky witer żene snihuriw pereljakanych,
Doty z sribnych storicz, naszi kedry mowczat'.
A dorohy, dorohy skorjajut'sja doroho,
Może je des' kotras', bez rozłuk, bez rozłuk.
Chaj zastyhne na skli wicznyj pomach – do skoroho,
I metnet'sja zemlja pid kołesowyj stuk.

I koły wyszyna żurawłynymy kłynamy,
Wpersze skotyt'sja wnyz na łetjuczi kuszczi.
Tycho stanesz doszczem i zapachnesz kałynamy,
I pidesz zwidtilja, tak, jak chodjat' doszczi.
A dorohy, dorohy skorjajut'sja doroho,
Może je des' kotras', bez rozłuk, bez rozłuk.
Chaj zastyhne na skli wicznyj pomach – do skoroho,
I metnet'sja zemlja pid kołesowyj stuk.

A dorohy, dorohy skorjajut'sja doroho,
Może je des' kotras', bez rozłuk, bez rozłuk.
Chaj zastyhne na skli wicznyj pomach – do skoroho,
I metnet'sja zemlja pid kołesowyj stuk.