Dywnaja nowyna dnes' sja jawljaje,
Preczystaja Diwa Syna rażdaje,
Wo jasłach spowyła małeńke Dytja,
Radujet'sja nebo, radujes' zemlja.

Nebesa hołosjat' anhels'ki słowa,
Pastyri zwiszczajut' Rożdestwo Chrysta,
W misti Wyfłejemi zijszow iz nebes
Car neba i zemli spasty narid wes'.

Try cari wytajut' małeńke Dytja,
Bo w nim uże czujut' połekszu żyttja,
Wże tuha j smutok ws'o sja zakinczyło,
Nastało sonce, szczo wes' swit sprominyło.

I Josyf stareńkyj w radosty sja czuje,
Wzjaw Dytja za ruky, poważno ciłuje,
W Nim Boha i Tworcja Spasytelja wydyt',
W łjubowi, pokori jak może tak służyt'.

Marija Preczysta Joho spowywaje,
Myłeńko, tycheńko szczos' Mu promowljaje:
"Spy, Synu małeńkyj, dlja nas doroheńkyj,
Dlja swita ciłoho, dlja swojeji Neńky."

Wsi syły nebesni na to sja dywyły,
W nim Boha swoho harno prosławyły,
Naj swit sja pyszaje koho win maje,
Z newoli, z nedoli wsich nas uwilnjaje.

I my dnes' weseło, i rado pospiszim,
Małomu Dytjatku czest'-poklin złożim,
I szczyro z łjubow’ju powytajmo wraz,
Bo Win nasze szczastje – Hospod' nasz i Spas.