Stare misto, bruk błystyt' pid nohamy
Namystom zirky rozkynułys' w nebi
I łystja szepocze meni: "De idesz, de idesz?"
Ja krokuju, na rantku z toboju idu
Ja myłujus' pryrodoju, harno tak tut
Aż dusza iz hrudej rwet'sja des' do nebes

Pryspiw:
Serce b’jet'sja szwydko łyszeń ty des' błyz'ko
Ce nebesne poczuttja
Dotyk ruk tajemnyj, niżnych ust tepło wzajemne
Ja w połoni twojemu, a ty – moja

Za chwyłynu, za myt' ja pobaczu tebe
I nawkoło use nemow rozcwite
Zapałaje u hrudjach małeseńkyj wohnyk kochannja
Poczuttja, jake ty darujesz meni,
Wono bilsze za nebo, niżnisze za switło
Des' na zemli wono zwet'sja łjubow

Pryspiw