Bude nam z toboju szczo zhadaty

Bude nam z toboju szczo zhadaty
Pislja dowhych zbawłenych noczej.
Wywczyw ja dałekyj zwuk harmatnyj
I trywożnyj błysk twojich oczej.

Twoji oczi – kwity temno-syni
Na uzbiczczi radisnych dorih.
Czy zustrinemos z toboju znowu
Na swojich dorohach bojowych?

Budut strilna rozrywatys hłucho
I dryżaty w wybuchach zemlja.
Wyjdesz ty w tu storonu – posłuchaj
De w bahrjanych połum’jach polja.

I poczujesz hriznu bornju woli,
I wkryjetsja krow’ju bytyj szljach.
Budut chłopci jty suworoczoli
W siruwatych, nacze nicz, rjadach.

I projdut wony bezmeżnym krajem
Kriz rujiny sił, derew i traw.
I napewno ty todi zhadajesz,
Chto ljubow i mużnist pojednaw.