Podywys' nawkoło, druże,
I zdywujeszsja ty duże:
"Jak iszcze isnujut' łjudy,
Szczo iz namy dali bude?"
W kożnoho swoji probłemy,
Swoji dumky, swoji temy.
Kożen zamknenyj u sobi
I z morszczynamy na łobi
Każe sobi:

"Ja choczu but' ne bidnym,
Ja choczu but' ważływym,
Ja choczu but' potribnym,
Ja choczu but' szczasływym.
Choczu zajmatysja tym,
Szczo choczu robyty ja.
Nawiszczo zwolikaty?
Dywytys' jak mynaje żyttja..."

Jak duszewnu mełodramu
Łjudy dywljat'sja rekłamu,
Na TB odni zanudy,
Wsjudy picca i fastfudy...
Ce uże ne peredaty –
Wsjudy łysz deheneraty!
Kożen wpewnenyj u sobi
I z morszczynamy na łobi
Każe sobi:

"Ja choczu but' ne bidnym,
Ja choczu but' ważływym,
Ja choczu but' potribnym,
Ja choczu but' szczasływym.
Choczu zajmatysja tym,
Szczo choczu robyty ja.
Nawiszczo zwolikaty?
Dywytys' jak mynaje żyttja..."