Do sych pir ja ne możu wznaty kym ja staw
szczo ja możu, choczu, maju z kym i jak żywu skaży
wsi bażannja zamknułysja w sobi, zamknułysja w meni
sprobuj jich distań
do sych pir ja błukaju, styskaju zuby, nastrij mij
wwerch i wnyz i wwerch i wnyz i wwerch
do sych pir bil ne w radist', ja chowajus' poza spyny
ja namahajus' zrozumity wsi łjudej

Ne zawżdy możesz te, szczo znajesz i wmijesz
powir, meni ce takoż znajomo
poky dumaw na pomacky łjubyw, na pomacky wbywaw
i znowu łjubyw
szczob ne stałos' w żytti – ty moje switło wnoczi
ja zawżdy budu jty
za toboju
za toboju
za toboju-ju-ju
za toboju
ałe proszu odne
łysz odne
bud' zi mnoju
bud' zi mnoju
bud' zi mnoju

I w moroz i doszcz, czy ne wse to odno
znaju mij optymizm jak rozbyte wikno
ja bezmeżno wahitnyj czużymy słowamy
jak bljaszanka u stinach irżawiju rokamy
i struktura wże cja dawno ne nowa
koły hroszej nema, to tebe też nema
i możływo sam sobi na bidu
ne wahajuczys' w kotre znowu pidu
ne pytaj czomu
ne pytaj czomu
za toboju
za toboju
za toboju-ju-ju
za toboju
ałe proszu odne
łysz odne
bud' zi mnoju