Widkryjesz moju knyhu, pohljań na ci małjunky...
W nych widdzerkałjujut'sja tymczasowi wizerunky.
Wpadesz u fajni barwy i widnajdesz swij kolir.
Zhadaj jim naszi ti roky, wony ż i twoji.
A znajesz, ne chowaj swoju starist'!
Jak kazaw mij znajomyj: "wse perejde w radist' – szljach u nebo..."

Jak hadajesz, skilky szcze nam czekaty?
Skilky ci nijaky tiła budut' nas ihnoruwaty,
Łażaty, swoji mozoli najidaty?
Może ty meni pidkażesz, mij krownyj brate?
– A znajesz, ranisze ja tebe wże baczyw,
Tebe rujnuwały, a ty usim probaczyw.
– Tak, powidaw ja pryhod...
– A jak że tebe zwut'?
– Ukrajins'kyj narod.

Pryspiw:
Chej, ty zabłukaw! Ty! Chej! Ranisze zirky buły wyszczymy!
Wyszczymy... Widijdy wid mene!

Koły meni sumno i slozy wże błyz'ko,
Koły opuskajusja, padaju nyz'ko,
Koły wże nemaje ni sył, ni nadiji,
Tak samo jak ty – ja wmyraty ne wmiju.
Jak ja kazaw ranisze, ja tebe wże baczyw.
Tebe rujnuwały, a ty usim probaczyw.
Tak, my zakryjem wsim nikczemam rot –
Ce howoryt' mij narod!