Szkira zwołożena, oczi zasmuczeni,
pyłom prypała łjubow.
Kryk obirwaw moju duszu
i wyjszow nazowni.

Smich, szczo meni toboju darowanyj,
stawyt' na serci tawro.
Ja powertajus', bo muszu
nazustricz swobodi.

Pryspiw:
Trawy i witer,
prysmerk i zori –
wse, szczo potribno meni –
ce krychitka woli.

Chto rozpowiw meni pro szcze neczuwane,
chto zaspiwaw pro doszczi,
ja ne skażu, ja ne znaju,
ja prosto na woli.

Znowu idut' na Hołhofu zażureno
moji nezrjaczi dumky –
tak pered rankom wtraczaju
zabute toboju.

Pryspiw