Baczu widstań, jdu do cili. Czas pryjszow, ałe ne hrije.
Choczu jty do kraju w wicznist', choczu zowsim wse połyszyt'.
Z czasom wse nabude znaczeń. Znaju ja, szczo bude kraszcze,
Ne zwertaju na newdaczi, nawit' w oczi, nawit' prawdoj.

Je taki, szczo robljat' dobre, je, szczo prosto tak ne choczut',
A je prosto bez turboty, tilky wmijut' "szczo da szo tut?"
Ałe je w łjudyni syła, szczo zbywaje wsich mow witrom.
Prosto tak jiji ne wydno, ta łysz treba zachotity...

Pryspiw:
Wy peredi mnoju, my – pered toboju.
Dywymos' u wiczi, choczem wse połyszyt'.
Ruky ne opustym, hołowu pidnimem,
Wstanemo z kolin...

Czas projszow, ja baczu diło. Ta ne te, czoho chotiłos'.
Znowu j znowu nastrij pada, ałe wstanu, jtymu dali.
Treba ż łjudjam pokazaty, chto je my perekonaty,
Szczob sudyty buło ważko, szczob ni słowa, nawit' łasky.

Woda dowho kamiń toczyt', witer takoż szwydsz ne może.
Potycheńku robym diło, z czasom wyjde, szczo chotiły
Możem wse ce pokazaty, możemo j perekonaty.
Ta chiba ż ce bude znaczyt', jakszczo inszi ce ne baczat'...

Pryspiw:
Wy peredi mnoju, my – pered toboju.
Dywymos' u wiczi, choczem wse połyszyt'.
Ruky ne opustym, hołowu pidnimem,
Wstanemo z kolin, pidemo po nebesam.

Ja łjubłju tebe za te, szczo ty je,
Łjubłju sebe za te, szczo ja je,
Łjubłju wsich was za te, szczo wy je,
Łjubłju wsich nas za te, szczo my je...