Ja zmiju uzjaw na ruky,
podywywsja jij u oczi,
z żała padaje otruta.
Ja zmahatys' z neju choczu.
Czyj sylniszyj bude pohljad,
i czyja sylnisza wolja?
My na riwnych u pusteli,
ty i ja – oboje holi.
Jde trynadcjata chwyłyna,
rozwesty ne możem oczi,
wperto dywyt'sja twaryna,
ja czekatymu do noczi.
Pospiszaty ne zbyrajus',
szansiw wyżyty zamało,
szczo znajszła ty u pusteli?
Czy jakraz mene szukała?
Ja ne pyw wody nediłju,
smak jiji dawno zabutyj,
zaminyty czymos' treba,
zaberu twoju otrutu.

Ja zmija, a ty łjudyna,
wpersze, mabut' u pusteli,
ty zustriw łychu hodynu,
a moji dumky weseli.
Zabyraj moju otrutu,
nezabarom bude nowa,
ja smijus' tobi u oczi,
żal, ne rozumijesz mowy.
Tut buło bahato riznych,
jichni kosti sonce suszyt',
chocz i pohljad w tebe hriznyj,
ja dywłjus' tobi u duszu.
Potrymaj, czekaty wmiju,
a widpustysz, ne obrażu,
ne wkuszu, czekaty budu,
doky sam pid soncem ljażesz.
Nu a zaraz widpoczynu,
potrymaj, jak budu spaty,
perszyj toj iz nas zahyne,
zmoże dowsze chto czekaty.