Ja szcze ne maw w żytti niczoho, szczo b łyszyłos' na żyttja,
Dezinfikowana pam’jat', sterylni czuttja,
Na newdaczi nema czoho własni slozy łyty,
Bo, na żal, nema na koho b ce zwałyty.

Nema czoho wyriszuwaty wse tut i zaraz,
I sprawy nema takoji, szczoby skojity, j czekaty kary,
Hotiwku braty za kiłohram oburennja swoho
Też nema czoho.

Immihrujuczy w Monholiju, pakujuczy walizy
Meni niby-to nema czoho turbotu maty pro żytłowi kryzy,
Bojatys' snihu j SNIDu niby-to nema czoho meni –
Ni-by-to-ni, ni-by-to-ni.

Nema czoho ruszaty z miscja, miscja w mene też nema,
Pokławsja b na łjudej, jakby ne znaw, szczo ce darma,
Meni nema wid koho awtonomnist' zberihaty,
Nema pryczyn i naslidkiw ne tak bahato...

Po wułycjach błukajut' samotńo samowpewneni samyci,
Oczi nacze kryha, stehna nacze krycja
I trochy lipsze za infarkt z nymy hraty,
Bo kraszcze hubyty szansy, niż spokij wtraczaty.

Nema czoho, nema nawiszczo, nema koły ta jak,
Nema iz kym (i sława Bohu), ja ne znaju, czomu ce tak,
Znow sebe pytaju, czy wadyt' ce meni?
Ni-by-to-ni, ni-by-to-ni.