Koły ja na tebe dywłjus', ja chwyłjujus' i czerwoniju.
Ty zaczarowujesz krasoju, wid jakoji ja nimiju.
Ja ne znaju szczo skazaty, tomu każu rizni durnyci,
Ja bojus' tebe obnjaty, bo take meni łysze snyt'sja.

Ja baczu twojich ust wizerunok – niżnu i prozoru krasu,
Ja mriju pro twij pociłunok, jak trawa mrije pro rosu.
Ja daruju sebe tobi, swoji prawdywi poczuttja,
Ty duże potribna meni, żyttja bez tebe – ce smittja.

Prymara drużby nas rozdiłyła i wże nema czoho skazaty,
Ty mene ne połjubyła, a ja ne zmih tebe ne kochaty.
Łyszytys' z toboju wicz-na-wicz – bażannja zrjaczoho slipcja,
Ja mriju pro tebe deń i nicz, ja budu z toboju do kincja!

Jakszczo stane raptom sumno czy pohano tobi,
Abo ty prosto skuczysz za mnoju,
Ty prosto podzwony po tełefonu meni,
Ja pryjdu i budu z toboju.
Skażu: "Dywys', jak czudowo nadwori,
Ja choczu z toboju prohuljatys' pid zirkamy".
Nam bude weseło i nas pokusajut' komari
I wse żywe radije razom z namy!