Wertaje z spohadu w junaczi roky,
Dodomu steżeczka wede sama.
Aż do chatyny, aż do diwczyny,
De tam jiji dawno, dawno nema.

Pryspiw:
A maky, maky, czerwoni maky
Cwitut' u poli aż do seła.
Zrywaw ja maky i tycho płakaw,
Wona ż mojeju kołys' buła.

Zhadaw jiji diwocze klitczate płattja,
Diwczynu sonce-nicz i nicz z-pid briw.
Horiw u hrudjach mojich wohoń bahattja
A w tim bahatti bil, mij bil horiw.

Pryspiw

Ta ptach dałekyj toj zabraw, zabraw nazawżdy
Moju diwczynu u tiń, u tiń kryła.
Wona ne werne znow do sercja moho,
Ni do chatyny ne, ne do seła. (ost 2 rjadky – 2)

Pryspiw