Poterjałas' sobaka korycznewoho cweta,
Ja yskał eё powsjudu, ja yskał eё wsё łeto,
Ja raskłeywał wezde eё osobie prymeti,
Na zaborach, w korydorach, daże w żenskych tuałetach.
Ja rasstroyłsja wser'ёz, nu a kak że mne ne płakat',
Esły wdruh propał moj druh,
Esły wdruh moj druh sobaka...
Ja rasstroyłsja do słёz,
Ja rasstroyłsja wser'ёz
Hde moj pёs? Moja sobaka...

Pryspiw:
A hde moj pёs – A-a-a!
A hde moj pёs – U-u-u!
A hde moj pёs?
Ja nykohda bi ne chotełos' poterjat' eho opjat'.

Ja ustał!
On ustał!
Ja wezde eho yskał, no nykto eho ne wydeł
y nyczё mne ne skazał.
Chotja net takoj porodi bolsze
w Wełykobrytanyy, Hollandyy y Polsze.
Pomohyte najty mne łjubymoho psa,
On propał!
Y na mne net łyca.
W hołowe u menja odyn edynstwennij wopros –
Hde moj pёs? Moja Sobaka...

Pryspiw

Ja spraszywał prochożych – "Wi ne wydeły sobaku?"
A ony w otwet mołczały y pokaziwały faky,
Ja dumaju, ym powezło, czto ja ne zabyjaka,
Ja ne ustroył draku, ja choczu najty sobaku!
Predłahaju wam otwetyt' na postawłennij wopros –
Hde moj pёs? Moja sobaka...