Ja ż je, nawit' ja, – ne połum’ja prominnja, nawit' ja.
Boże! Daj wohnju – bo ja wże maju hiłlja – ne zabud'.
Kryła sterły w poroszok, mabut', szczob buty błyżcze do zemli.
Boże! Daj wohnju, abo, chocza b, kaminnja daj meni.

Pryspiw:
Z nih, ja padaju w snih.
Z nih, ja padaju w snih.
Z nih, ja padaju w snih.
Miszennju dlja wsich – swojich i czużych,
Snih w kolinach mojich, na skronjach mojich.
Chołodnyj, jak snih.

Ja ż je, nawit' ja, – ja też twoje stworinnja, nawit' ja.
Boże! Daj wohnju – bo ja wże maju hiłlja – ne zabud'.
Tycha ta łaskawa nicz, koły ne czuty te, szczo u wustach twojich,
Boże! Ty mene pokłycz, abo daruj meni chocza b chołodnyj snih.

Pryspiw