Zawżdy, usi, tak prahnuły j chotiły,
Kontrołjuwaty czas podij szczob jich żyttja ne zupynyłos'.

Jak? Nikoły w nych ne wyjde ce.
Ja ne możu rozumity wse.
Ja ne możu rozumity wse.

I nawit' jakszczo nas czekaje des' bida,
My choczemo szczob chtos' buw wynnyj łysz ne ty czy ja.

Stij, u sobi rozberys',
Nawiszczo szcze chtos'.
Ty, najkraszcze znajesz,
Szczo w tebe, b ne stałos' znow.

Pryspiw:
I nichto, wże ne rozpowist',
Jak dlja tebe kraszcze, ty ce znajesz sam.
Zasib wid, usich twojich probłem,
Znachodyt'sja w tobi, ałe ty ne szukaw.

I ja pracjuju, bo chto szczos' chocze domohtys',
I ja pracjuju, maje w sobi rozibratys'.
I ja pidu, tam de ne buw nikoły, usi kołys' tam budut' znow.
Ałe zawżdy, szczob ne buło zi mnoju, choczu trymaty nad wsim kontrol.

Pryspiw

Nichto, tobi,
Ne rozpowist' nikoły.
Pro te szczo je dawno u tebe,
Znajesz sam, łysze znajdy.