1.
Ja idu i słuchaju sebe,
De ja choczu buty – ja ne znaju,
Ja metro jak misto wybyraju,
A metro wysztowchuje mene.
Ja idu i słuchaju sebe,
Strach wtikaje – ja nazdohanjaju,
Choczu nenawydity łjudej, –
Ałe łjudy wse meni proszczajut'.

Pryspiw:
Moja wiczna istorija, moja wiczna istorija,
Ja żyttja wyplowuju, wse żyttja wyplowuju, żyttja wyplowuju,
Słowo za słowom, za słowom, za słowom –
Polotu nema.

2.
Ja idu i baczu, jak rostut',
Trawy kriz' aswalt i dity bożi
Po pid’jizdach radisno-ubohi,
Jak u wiknach żalisno żywut'.
Ja idu i czuju, jak kryczyt'
Nebo do zemli – zemlja ne czuje.
Ja idu i płaczu, bo mowczu ja,
Wtomłena dusza moja mowczyt'.

Pryspiw