Tam na hori des' stojała wona,
ałe słowom opysaty ne możu jiji ja
Bo dymu powni oczi wże schowałysja u pit'mi,
czariwnyj hołos rozwiwawsja nam des' tam w wysoczyni.
Ja kwitku Ruty znajszow, chocza ja paporot' szukaw
i ciłe more skarbiw, jakych ja jij podaruwaw –
ce ne zriwnjajet'sja z rytmom ta harmonijeju sliw,
ja choczu znow i znow poczuty twij czudowyj, czudowyj spiw...

Pryspiw:
Semplowani rjadky (Tam na hori... ty ż meni, tam na hori... oj joj joj...)

Awtentycznym zmistom – słowa moji napowneni,
błukajuczy mistom – budynky onowłeni,
połum’jam pałajut' łampy wułyc' u noczi,
i ci iłjuziji suczasnosti nawijujut' meni,
bahato spohadiw pro te, szczo nemożływo zrozumity,
tak widczuty, tak skazaty, tak jak treba żyty.
I znowu czuju ja twij hołos, znowu czuju ja twij spiw,
oskilky Stełsi poczynajut' nowyj folkowyj motyw...