Win z’jawywsja jak wsi my w hodynu łychu
Buw iz czerni i hrafom ne staw
Baczyw hore i szczastja, i wołju j połon
I żorstokist' sudiw widczuwaw

Baczyw win, szczo nawkoło sucilnyj porok
Znaw, jak ważko czasom wyżywat'
Tam de wsi i czyny, i zakonu kistjak,
Dlja tebe, jakszczo budesz mowczat'

Pryspiw:
I poeta słowa weły sotni łjudej,
Koły ne buło jim szczo hubyt'
I skydały wony wraz swojich koroliw,
Szczoby wilno mohły my czynyt'

Tak w bezsonnuju nicz znowu dumaw poet,
Znowu pławyw wirszi w syzyj dym,
Win pysaw, a w joho hołowi mow tenet,
Wołosok stanowywsja sywym

Baczyw win jak czyny, wsi do włady idut'
Wse bezcilno, ideja pusta
I bażannja odne łysz zakinczyty put'
Widczuwała hołodna dusza

Pryspiw