Szepit, szepit, szepotinnja.
Słowo za słowom, wyjawljajet'sja ja łjudyna.
Hodi, hodi rujnuwaty!
Możływo potribno, szczos' zbuduwaty?
Szczob mohły wy meni pokazaty?
Szczos' take pro szczo ne można znaty.
Szczo znaju ja sam ne znaju na.
Skaży meni! Ne trymaj w sobi.

Pryspiw:
Znowu, znowu, jak u persze
Ti ż słowa w te same serce
Znowu wse piszło po kołu.
Ta sama istorija, tilky znowu. (wes' kupłet – 2)

Znowu czuju ta znowu baczu
Widczuwaju ja szczos' inaksze.
Szczos' inaksze noty je-je.
W hołosi inszi intonaciji.
Je błakytne nebo nad hołowoju,
Bili chmary namalowani toboju.
Take jaskrawe sonce i wże ne hrije
Dumaty pro te, pro te, szczo zihrije.

Pryspiw (2)