Promeni switła padały na mene,
Pislja doszczu woda pidijmałas' w nebo.
Mokryj ta wtomłenyj, tak meni i treba
Ne potribno buło wesztatysja tam, de ne treba.

Pryspiw:
Nebo, ty de? Ja zahynuw znowu!
Nebo, ty de? Ja choczu dodomu!
Nebo, ty de? Ja zahynuw znowu!
Nebo, ty de? Zabery mene dodomu!

Ważki siri chmary pływut' nad naszym mistom,
Tut ważko ta siro, meni w ńomu tak tisno.
Zakryty dołonjamy łyce, szczob zachowaty
Wid ńoho slozy, ja ne dam tobi jich skusztuwaty.

Pryspiw

Wse, wse, wse nema tut bilsze neba,
Chmary zakryły joho czomus'.
Możływo potim z’jawyszsja ty des' nadi mnoju,
Ja budu kłykaty tebe i ja zahynu znowu.

Pryspiw

Nebo!
Ja kłyczu nebo!
Nebo!
Ja kłyczu nebo!