Złomanyj witer, porwane skło,
biłyj asfalt, chołodne tepło
kwadratna zemlja, czornyj tuman,
wiczna łjubow, prawdywyj obman.

Drużni stosunky starych worohiw,
switło noczej, temrjawa dniw –
wse nemożływo, jak rozum w konja,
i wiczna łjubow – wse majacznja!

Pryspiw:
Ce – ne wesna, i ne lito, i ne zyma!
W naszomu switi pory roku ceji nema!
Ce wże ne "marsz Mendelsona",
I ce wże ne tusz –
Nasza łjubow nam spiwaje Wals mertwych dusz!

Chłopczyk Amur postariw,
w borodu striły zapliw,
Swiczku łjubowi zaduw,
znjaw łuk z płecza i zasnuw.

Ty wże dawno mołoda,
ja wże nedawno staryj.
Słowo łjubowi – woda,
kamiń proszczannja – twerdyj...