I znowu kartynu baczu – sonce je,
Raptowym je spałachom żyttja twoje,
Krapłyna... krapłyna neba w hołowi
I w switi twojemu my łysze wohni.
Pożowtiły, nacze łystja woseny,
Nacze bilsze nam żyttja ne treba,
Wse widdały i załyszyły sobi
Tilky tu odnu krapłynu neba,
Zustriczały rozmalowani zirky,
Chlibom-sillju zatuljały oczi,
A dali wse jak choczesz.

Pryspiw:
Chaj nastane nicz wże bez nas,
Chaj odyn na wsich ostannij szans!

Switanok daruje swiżi poczuttja
J bażannja ne zahljadaty w majbuttja,
Ja mriju znajty twij slid,
W jakomu horyt' mij nebezpecznyj swit,
I nawkoło wse zajmajet'sja wohnem
I nemaje miscja de schowatys',
Ja szukaju, ja szukaju deń za dnem,
Szczoby wstyhnuty, szczob ne zajmatys',
Tam zustrinut' rozmalowani zirky,
Chlibom – sillju nam zatuljat' oczi,
A dali wse jak choczesz!

Pryspiw