Cz.1 Sekunda samoty

Chwyłeju zitchaje more chyże,
kowtaje podych cej tysza,
i czas zupynjaje
i na nas czekaje –
sekunda najcinnisza –
Sekunda samoty.

Nebo spohljadaje nasze połum’ja,
ljahaje chwylja spaty – znaju ja:
wse zawmyraje,
i na nas czekaje –
sekunda, szczo jednaje –
Sekunda samoty.

Cz.2 Zastyhła chwyłyna

Zastyhła chwyłyna;
step. Snih zaporoszyw swit.
Biła riwnyna, slid znyk,
szczo wiw za nebozwid.

Za obrijem bramy w lito,
u rozmalowanyj schid;
m’jakymy kryłamy witer
chyłytaje chwyłyny nam wslid.

Cz. 3 Hodyna promajnuła

Hodyna promajnuła;
za sutinkamy – nicz
witryła obernuła
istoriji nawstricz.

Niczni witryła czorni
wertajut' nas na schid
dodaty farb minornych
w rankowyj krajewyd.

Hodyna prołetiła;
i w’jazeń schidnych hir
odjah na sebe kryła
i sonce – nabakyr.

Na zachid kryła bili
nesut' nas nawznaky
zafarbuwaty chwyli
weczirńoji riky.