A ty żywesz sobi des' tam i zowsim ne znajesz,
Jak ja bez tebe tut pomyraju, jak zahnywaju...
Jak potrochy z’jidaje szczodenna turbota, szczodenna hryzota...
Jak zatjahuje mene czorne bołoto...

Pryspiw:
Ja zabuwatymu tebe powilno...
Ałe, rano czy pizno, ja wykynu tebe iz sercja...
Nebahato myne – i stanu wid tebe ja wilnym – bilsze ne bożewilnym...
A tym czasom żyttja proneset'sja...

Ty otrymujesz moji łysty i składajesz u paczku...
Chocz by raz proczytała – nechaj i bez interesu...
Ja toj dykyj mańjak, szczo pysze łysty do swojeji mańjaczky...
I u kożnomu słowi – konstatacija szoku, koncentracija stresu...

Pryspiw