Pryspiw:
Meni wse odno, jak ty żyła ranisze!
Hołowne, szczob zi mnoju żyła ty ne hirsze!
Meni bajduże, chto buw twojim perszym kochannjam!
Hołowne, szczob ja staw kochannjam ostannim!

Kożen deń prolitaje striłoju.
Kożen deń, koły ty porucz zi mnoju.
Toż ja tebe proszu, ja tebe mołju –
Łyszajsja zi mnoju, bo ja tebe łjubłju!
Nechaj nas iz toboju turbujut' plitkamy –
Ne stanut' plitky murom miż namy!
Te mynułe – twoje, a dlja mene – widsutnje.
Mene cikawyt' teperisznje i majbutnje!

Pryspiw

Ty buła – jaka buła, teper ty – inaksza!
Troszky mudrisza, troszky starsza.
Teper ty ne ta, teper ty ne tam,
I ja teper tebe nikomu ne widdam!
Nechaj twoje żyttja buło ne biłe, ne puchnaste,
Ałe moja zełena żaba skłejiła łasty,
Ne sydyt' w meni, ne tysne na hrudy...
Mene turbuje tilky te, szczo je, i te, szczo bude...

Pryspiw

Prołetjat' roky – my jich cikawo prożywemo,
Duże nepohano i zowsim nedaremno.
Omynemo łycha, newdaczi, rozłuky.
W nas wyrostut' dity, potim – onuky.
Pered smertju skażemo – żyttja buło prekrasnym.
I dobre, szczo wdałosja ce zrozumity wczasno...
A zaraz my zupynymo wsi rożewi mriji.
My zhadały pro ditej – perechodymo do diji...

Pryspiw