W zymowim dymnim tumani
My boroznoju ljahały...
Spasinnja w Boha błahały,
Kuli z hrudej rachuwały…

Tam krużljały u nebi
Hołodni pohljady krukiw,
Prokydałysja Kruty
W ostannich naszych ruchach...

A biłyj snih wże czerwonyj
Wid junac'koji krowi,
Jty u nastup powoli
Znowu j znowu hotowi...

Chołodne sonce – nam w oczi,
Czerwona orda połonyła.
Ałe ż tak żyty my choczem!
Nas bida poridnyła.

Widlitaj, dusze, nesy spokutu.
Widlitaj płajem, pam’jataj Kruty.
Widlitaj, dusze wilna, neskuta.
Widlitaj płajem, pam’jataj Kruty.

My nawiky pam’jatatymemo rankowe nebo.
My nikoły ne zabudemo wsi naszi mriji.
Pam’jatatymemo zawsze kochanyj pohljad.
I nawiky prokłynatymemo kljati wijny.

Widlitaj, dusze, nesy spokutu.
Widlitaj płajem, pam’jataj Kruty.
Widlitaj, dusze wilna, neskuta.
Widlitaj płajem, pam’jataj Kruty.