De twoja wpewnenist'? striljaj, rozpłjuszczuj oczi.
Ne osidaj na dni, wże dni dawno korotszi.
A ja w murasznyku prowułkiw zabłukaju...
Nasz swit korobka, swit żorstokosti j widczaju.

Tak ja widczuwaju...
Tam, de serce, – irżawiju...
W oczach mojich dwojit'sja.
Striljaj! spyny ce, ne bijsja.

De twoja zważenist'? ne kydaj doli zbroju!
Szcze ne kinec', dostatńo szansiw dlja herojiw.
Wmyrały my ne raz, ni razu – woskresały.
Prostjahuj ruky, szczob zemlja tebe wsotała...

De twoja wpewnenist'? striljaj, ja ne zdryhajus'.
Pryjszow, jak myszi tiń, szczo switło zatuljaje.
Ty, jak łystok zohnyłyj, do zemli pryłypnuw –
I ja ne żertwa bilsze, ja – twoja prowyna.