Tak rozpadajet'sja pam’jat'
Na oboronni omanływi liniji...
Do spohadiw takyj zachłannyj,
Ty – s'ohodni bez imeni.
Ty – neruchomyj oswitłenyj
Anheł zabutoji muzyky.
Deń, bezdumnyj i witrjanyj,
Oczi proder i wowtuzyt'sja...

I u zatinku kwitok
Pam’jat' ty sobi potowk.
I sered bezliczi albertyn –
Ty – odyn...

Ty – rujiny asociacij,
Pawutyna doszczu neznyszczenna...
Uwyraznenyj w ułamkach czasu,
Ty rozczawysz spohady – temno...
Misto zminjuje neobereżno
Roztaszuwannja budow – zahubyłys'...
Ne prołunawszy, zomliw nedowerszenyj
Rytm – niżne twoje zusyłlja.

Pam’jat' nam, szczob spotykatys'.
Bezlicz rozłuk, twoja zaskłena szkira...
Serce z p’jat do kolin tikaje.
Bolisna hordist', spohad malije...
Tak rozpadajet'sja pam’jat'
Na oboronni omanływi liniji...
Do spohadiw takyj zachłannyj,
Ty – s'ohodni bez imeni.