Pożowkli wid spoczynku na sonci
Suwoji szczotyżnewych hazet
Poruszujut' tyszu
Swojim szarudinnjam
I tykajut' słuch mow bahnet

W mene wże nemaje
W kożnoho szczos' swoje

Na powikach litery ubywczi
Na wustach sołodkyj i pachuczyj med
Tiło sjaje
Switło rozpyraje
Zir za skłom z’jidaje syłuet

W mene wże nemaje
W kożnoho szczos' swoje

Dusza uw’jaznena w płoti
Dusza pozbawłena hołosu
Zaduszewni mełodiji
Ne poczuje nichto