Portret

Nicz sohodni ne taka, jak zawżdy
Barabanyt doszcz, za szybkamy witer
I tychyj Szopen, i łate na stoli
I jakas majacznja iz nadrukowanych liter
Za wiknom po kolijam stukit kolis
Odynokyj tramwaj, łed zawarenyj czaj
W kafe nawproty zakochani w piw oborotu
Po mokrij brukiwci chtos jde naodynci
Pid switło nicznych lichtariw
Pid zwuky czużych wypadkowych sliw
Pid podych osinnich witriw
Dym syharety, pożowkli hazety
Widwertych dumok tajfun
Mełodija krapel osinńoji noczi
Pid zwuky łed protertych strun

Pryspiw:
Namaljuju portret swoho mista
W banalnych rjadkach, ałe tak osobysto
Namaljuju portret swoho mista,
Pokładu słowa na arkusz czystyj (wes kupłet – 2)

Ce nasze z toboju misto,
Dlja nas ce tak osobysto...

Pryspiw