Ja zastrjah u tobi, jak niż,
Des' miż sercem i miż
Dwoch widkrytych dwerej,
Najdorożczych łjudej.
Buło wse, jak w kino –
Rok-n-roł i wyno;
Po żytti nas nesło,
Zaczipajuczy dno.

Pryspiw:
A zaraz wże kinec' filmu,
Ja tilky w swojich snach tebe szcze raz obijmu.
A zaraz wże pidut' tytry;
My tak i ne nawczyłys' z rokamy terpity.

Ja zasiw u tobi, jak skło,
Jak newydyme zło;
Z Bohom w szachmaty hraw,
Chocza prawył ne znaw.
Mij tupyj ehojizm
Rozpaływ twij cynizm,
I wid sliw zarżawiw
Zmuczenyj mechanizm.

Pryspiw

A zaraz wże kinec' trasy –
Maszynu u haraż i kwasyt'.
A zaraz wże kinec' knyżky,
Sjużet zakinczywsja i ne powtoryt'sja bilsze.

Wse twoje dobro, szczo ja braw,
Zaraz tak, niby wkraw;
Ruky, niby czużi –
Ne trymajut' szturwał.
I sidaje na mil
Bokom nasz korabel,
Tak zachodyt' w tupik
Łjubow dwoch łjudej.

Pryspiw

A zaraz wże kinec' trasy –
Maszynu u haraż i kwasyt'.
A zaraz wże kinec'...
A zaraz wże kinec' filmu.
A zaraz wże kinec'!..