Doroha dodomu z wijny – myła sercju doroha.
U mrijach pro dim bil znykaje i tane trywoha.
I dumka pro ridnych łjudej chwyłjuje tak duszu.
Win czesno służyw, win kljatwu swoju ne poruszyw!

Jak choczet'sja ciłomu switowi serce widkryty!
Łjubyty jak choczet'sja wsich, jak choczet'sja żyty!
Win cinu łjuds'koho żyttja duże dobre wże znaje...
Heroji żytymut' wiczno... Wony ne wmyrajut'...

Mużnje obłyczczja, ałe wpała sloza
Jichaw do diwczyny mołodyj kozak
Jichaw z peremohoju i dumu hadaw:
"Os' te, pro szczo tak mrijaw i tak czekaw".
Ridna, myła moja, serce moje,
Za żyttja borowsja ja, bo ty w mene je!
Bude szczasływoju nasza sim’ja!
Chaj wijny ne znaje Ukrajina moja!

Doroha dodomu z wijny – myła sercju doroha.
Łysz tam, de sim’ja, ridnyj dim, bilsz ne treba niczoho...
I dumka pro sprawdi ważływe tak nadychaje,
Wdoma wse osobływe i kraszczoho w switi nemaje!

Dlja łjudej jak choczet'sja żyty i czas cinuwaty,
Ne striljaty, a radist' j łjubow usim daruwaty...
Mow na kryłach, jiji prolitaje, zabuwszy pro wtomu –
Myłu sercju dorohu z wijny, dorohu dodomu!

Mużnje obłyczczja, ałe wpała sloza
Jichaw do diwczyny mołodyj kozak
Jichaw z peremohoju i dumu hadaw:
"Os' te, pro szczo tak mrijaw i tak czekaw".
Ridna, myła moja, serce moje,
Za żyttja borowsja ja, bo ty w mene je!
Bude szczasływoju nasza sim’ja!
Chaj wijny ne znaje Ukrajina moja!